روزنامه نگار

 خادم قرآن و قاري برجسته کلام وحي زنده ياد اوحدي را براي اولين بار سال ۱۳۷۱ در آيين معنوي «شبي با قرآن» در شهرستان فردوس زيارت کردم و مجذوب تلاوت وي شدم. آ

ن جا بود که استاد با مشاهده شوق و ذوق جوانان ولايت مدار اين شهرستان محروم و کويري بدون هيچ چشم داشتي پذيرفت هفته اي يک بار رنج سفر بين مشهد تا فردوس (۳۶۰کيلومتر) را متحمل شود و به آموزش جوانان و نوجوانان علاقه مند به تلاوت قرآن در اين ديار دورافتاده بپردازد.

آري، استاد اوحدي را بايد پايه گذار فعاليت هاي قرآني در دارالمومنين فردوس هم دانست چرا که آن سال هفته هاي متمادي به فردوس مي آمد و در محافل و جلسه هاي مختلفي بسياري از علاقه مندان را با قرآن و شيوه زيباي تلاوت کلام وحي آشنا کرد. اوحدي با لبخند هميشگي خود قرآن را حافظ و نگهبان خود و همه مسلمانان در سفر و همه جا مي دانست و هرگز از طي طريق و ۶ساعت سير مسير با اتوبوس يا سواري براي آمدن به ديار فردوس خسته نمي شد.

 عاشق خدمت به قرآن و پايه گذاري مجالس قرآني بود و چه زيبا عمر بابرکتش را در کنار خادمي امام رضا(ع) وقف قرآن کرد و امروز ياد و نام نيکش در جاي جاي اين وطن و دورترين شهرها و روستاها جاري است. روحش شاد